KILIÇLAR KÖYÜ

Eski adı “Çelençler” olan yerleşme, Kazan ilçe
merkezinin doğusunda, Karyağdı Dağı ile Mire
Dağı arasındaki yüksek platonun batısındaki
yüksek düzlüklerin yamacında ve 1200 metre
rakımdadır.

İlçe merkezine uzaklığı 12 km olup,
Güvenç, Alpagut, Ahi ve Çubuk ilçesine bağlı Güzelyurt
ile Keçiören ilçesine bağlı Çalseki köyleri
ile komşudur.

Kılıçlar Köyü güneyinde orman bakiyesi bulunmaktadır.

Kahverengi toprak yapısı III. ncü ve
VI.ncı sınıftır. Arazisinin büyük bölümü fundalık ve
mera olup, orman köyü statüsündedir.

“Çelenç” mücevher veya herhangi bir madenden
yapılıp başa takılan sorguç anlamına
gelmektedir.

1530 yılında Murtazaabad kazasına bağlı olan
Çelençler Köyü’nün yıllık vergi hasılatı “Tımârhâ-yi
Zu’amâ ve Merdân”a ait olup, 15 hane, 9 mücerred
(bekar erkek), 1 imam, 1 muhassıl, yaklaşık 86
nüfuslu ve yıllık hasılatı 1.772 akçedir.

Vakıf belgelerinde “Murtazaâbad’da Kılcılar (Kılıçlar)
nâm karyede Gülabi Bey Cami’inde hatib Halil
fevt Mehmed’e bâ-arz-ı Nâibi inayet. 1116/1704.” Bu
belgeden Gülabi Bey’in köye bir cami yaptırdığını
öğreniyoruz.
1845 yılında Murtazaabad kazasına bağlı Kılıçlar
Köyü 9 hanedir. Bu yıllarda köyün varlıklı kişisi
Kocabaş oğlu Yusuf’tur.

Köyün geçim kaynağı tarım
ve hayvancılıktır. 1845 yılında köyde bulunan
hane reislerinin isimleri ve meslekleri şöyledir:

Kocabaş oğlu Yusuf (çiftçi), Hızır oğlu Hüseyin
ve İbrahim (çiftçi), Kuru oğlu Mehmed (çiftçi), Kapusuz
oğlu Ali (hizmetkar), Çoban Hüseyin oğlu
Hasan (asker), Çoban Ali oğlu Mehmed (ırgad),
Çevrik oğlu Mehmed (çiftçi) ve Hacı oğlu Halil
(çiftçi).

Cumhuriyet döneminde Ankara-Merkez kazası
Merkez nahiyesine bağlanan köy, daha sonra Çubuk
kazası Sirkeli nahiyesine bağlanır. 1993 yılında
Kazan’a bağlandıktan sonraki ilk nüfus sayımı
olan 1997 yılındaki sayımda nüfusu 124’dür.
2007 yılı adrese dayalı nüfus sayımına göre
nüfusu 144 kişidir.

Ankara Büyükşehir Belediye
Meclisi kararı ile mücavir alan içerisine alınmış
olup, orman köyü statüsü muhafaza edilmiştir.

Köy içinde “Kılıç Dede” mezarı bulunmaktadır.
Köyün ilk kurucusu olduğu rivayet edilir. Yağmur
duasına çıkarken ve asker uğurlanırken Kılıç
Dede’nin mezarında dua edilir. Ayrıca “Sarıklı
Dede” mezarı vardır.

Cami yakınında kitabeli
bir çeşme bulunmaktadır. Kitabede “Koca İsmail
Ağa’nın hayratıdır. Ruhi içün Fatiha. Sene ….” ibaresi
yazılıdır.

“Sürsefa Çam Koruluğu” mesire yeri, Demircipınarı
ve Kuruçeşme önemli mekanlarıdır.

Geçim
kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Köyde halen 1500
koyun ve besiciliğe yönelik olarak da 225 adet
büyükbaş hayvan bulunuyor.

Yetiştirilen ürünler
buğday, arpa, fiğ, yulaf, nohut, kabak ve kavun.

Yerleşmede yeni üzüm bağları düzenlenmektedir.
Bağ ve bahçelerde meşhur Ankara armudu ile
ceviz de yetiştirilmektedir.

Günümüzde köyde bulunan sülale isimleri:
Kocabaşoğulları (Kocabaş), Elifoğulları (Yılmaz),
Sabanoğulları (Saban), İpekoğulları (Polat), Paşagiller
(Bayın), Kurular (Demiray-Sevinç), Hıdıroğulları
(Hıdır), Giritliler (Demiral), Kıldırlar (Damar) ve
Muhacirler (Özdemir).

İlköğretim taşımalı olarak yapılmaktadır.

İçme
suyu ve kanalizasyon şebekesi vardır.

Yolu asfalt
olup, köy konağı bulunmaktadır.

Köyün geleneksel
yemekleri ile örf ve adetleri komşu köylerle
aynıdır.